Barlinek. Wodna ścieżka przyrodnicza

Punkt rozpoczynający trasę – Klub Żeglarski „Sztorm”. Jednostka oferująca sprzęt pływający: rowery wodne, kajaki, łódki, żaglówki oraz rejsy żaglami z obsługą. (1.). Po wypłynięciu z przystani klubu podziwiając pływające łąki grążeli żółtych, szczególnie efektownych w okresie ich kwitnienia od czerwca do września, kierujemy się w stronę cypla po lewej stronie. (2.) Wypływamy w głąb jeziora i zaczynamy rejs oglądając uroki akwenu i jego urozmaiconych brzegów.

Pierwszym atrakcyjnym punktem na trasie jest zabytkowe kąpielisko z 1927 r., które w pełnej okazałości można obejrzeć tylko z tafli jeziora. (3.) Za kąpieliskiem możemy podziwiać odbijające się w toni wodnej konary drzew, a przy brzegu roślinność szuwarową – trzciny będące schronieniem dla ptactwa wodnego i ryb. Płynąc dalej zbliżamy się do miejsca ujścia strumienia zasilającego w wodę J. Barlineckie. (4.) Jego źródła znajdują się w okolicach wsi Krzynka. Płynąc dalej widzimy jak brzeg stopniowo wznosi się tworząc malownicze pagórki. U podnóża stromego wzniesienia wybija źródło, przy którym przygotowane jest miejsce odpoczynku dla turystów wędrujących pieszą trasą wokół jeziora. (5.) Podziwiając uroki jeziora i okolicy docieramy do ośrodka wypoczynkowego położonego na półwyspie jeziora – gdzie można odpocząć i skorzystać z jego oferty gastronomiczno-rekreacyjnej. (6.)

Po odpoczynku proponujemy opłynąć półwysep by na samym cyplu rozkoszować się pięknym widokiem na wyspy i przeciwległy brzeg wysokich skarp porośniętych roślinnością zielną - łąkową. W tym miejscu zaczynamy wodną wędrówkę po dziewiczych terenach jeziora z dala od miejskiego zgiełku. W przybrzeżnej strefie towarzyszyć nam będą skupiska roślinności wodnej, ze szczególnie efektownymi grzybieniami białymi i grążelami żółtymi pokrywającymi powierzchnię wody swymi pływającymi liśćmi. (7.)

Trzymając się dalej linii brzegowej wpływamy w jedną z zatok jeziora. Mijając konary drzew zanurzone w wodzie możemy podziwiać malownicze skarpy porośnięte dostojnymi bukami. Szczególnie piękne jesienią, gdy buki oraz inne rosnące tu drzewa tworzą barwną kompozycję natury odbijającą się w tafli jeziora. (8.) Płyniemy w kierunku zatoki będącej najbardziej na południe wysuniętą częścią Jeziora Barlineckiego. Zatoka otoczona jest zbiorowiskami leśnymi: olsem i łęgiem charakteryzującym się występowaniem roślin bagiennych tworzących niedostępne uroczyska. (9.) Nad koronami olch, wierzb i jesionów widać strzeliste buki pokrywające w dużej mierze występujące tu liczne wzniesienia. Ta część trasy pozwala nam obejrzeć niewidoczne z innych miejsc krajobrazy jeziora i jego brzegów. W głębi zatoki znajduje się miejsce do którego wpływa strumień zwany lodowatym, ze względu na bardzo zimną wodę. Jest to naturalny dopływ akwenu. Strumień tworzy dolinę, w której położony jest interesujący obiekt przyrodniczy Źródło „Boży Dar”, będące pomnikiem przyrody nieożywionej. Miejsce dostępne jest z trasy pieszej. (10.)

Wypływając z tajemniczej wąskiej zatoki zmieniamy kierunek rejsu. Przed nami pojawia się „rozszerzający” się widok na jezioro i wyspy. Zmianie ulega także krajobraz. W dali możemy obserwować porośnięte gęstym drzewostanem skarpy, a w pobliżu po lewej stronie występują wysokie i dość strome stoki wzniesień z roślinnością łąkową. Płyniemy mijając je i dopływamy do miejsca zwyczajowo zwanego „spalonką”. Proponujemy w tym miejscu przybić do brzegu i udać się na szczyt skarpy. Rozpościera się z niego widok na opuszczoną przez nas zatokę, oraz część jeziora z wyspami. (11.) Na skarpie znajduje się pensjonat.

Po odpoczynku odpływamy ze „spalonki” i kierujemy się na wyspę o wiele mówiącej nazwie Nadzieja. Obszar między stałym lądem, a wyspą jest dość płytki i wąski. Gęsto porasta go roślinność wynurzona z wody, tworząc jakby pomost – to szuwary. (12.) Jest to tarlisko ryb i jak kilka innych fragmentów jeziora z roślinnością znajduje się tu strefa ochronna dla ryb. Nie można tu wpływać by nie niepokoić ryb, a także ptactwa. Opływamy wyspę, mijając ją po lewej stronie, a po prawej widzimy największą z wysp mającą powierzchnię 2,11 ha. To wyspa Łabędzia, a przed nami kolejna wyspa – Sowia. Dalsza trasa wiedzie między wspomnianą wyspą Sowią (po prawej), a tzw. dziką plażą znajdującą się na brzegu (po lewej). Płynąc dalej, widzimy lekko z prawej strony, tym razem najmniejszą z wysp – wyspę Zieloną, która ma zaledwie 0,14 ha powierzchni. (13.) Wyspy objęte są ochroną, są użytkami ekologicznymi dlatego możemy podziwiać je tylko z tafli jeziora.

Płynąc, zbliżamy się do miasta. Na brzegu, ponad stromym zboczem porośniętym robinią akacjową, która w maju pokrywa się białym pachnącym kwieciem, góruje czerwona bryła Szkoły Podstawowej nr 1 im. T. Kościuszki i szkolna hala sportowa, a tuż za nimi malownicze pensjonaty.

Wpływamy już w strefę miejską jeziora. Nad jego brzegiem poprowadzona jest promenada spacerowa z drewnianym pomostem widokowym, wchodzącym w toń jeziora. Nawiązuje on swoim wyglądem do położonego na przeciwległym brzegu zabytkowego kąpieliska. (14.) Tu znajduje się kilka interesujących obiektów, a niewątpliwie do nich należy platforma napowietrzająca z zainstalowaną fontanną. Jest ona elementem wodnej ścieżki. (15.) Wpływa korzystnie na wody jeziora poprzez ich natlenianie. W godzinach wieczornych platforma jest podświetlona co wzmaga jej efekt dekoracyjny.

Płynąc dalej mijamy rybakówkę – siedzibę Polskiego Związku Wędkarskiego – Koło nr 1 i park w delcie Młynówki. (16.) Młynówka to naturalny ciek wodny odprowadzający wody z Jeziora Barlineckiego. Dwie odnogi Młynówki tworzą charakterystyczny teren, jakby „piątą wyspę”. Łączą się po ok.100 m dalej i płyną przez miasto, by za jego granicami połączyć się z wodami Rzeki Płoni. Młynówka ma ponad 3 km długości. Źródła Płoni znajdują się także w okolicach Barlinka.

Foto: K.MIelcarek, arch. UMiG, R.Nawrot, G.P., M.Piasecki, arch. CIT